این پژوهش شواهد قبلی در مورد اینکه مه‌دود ممکن است بر مغز در حال تکامل اثر بگذارد، تقویت می‌کند.
این نتایج در بررسی 249 کودک شهر نیویورک که مادران‌شان در طول چند ماه آخر بارداری برای 48 ساعت سنجشگرهای کیفیت هوا را حمل می‌کردند، به دست آمده است.
این افراد در عمدتا محله‌های کم‌درآمد در منهتن شمالی و برونکس جنوبی زندگی می‌کردند. آنها در معرض مقادیر زیاد قرارگیری به انواع معمول آلودگی هوای شهر، عمدتا از اگزوز ماشین‌ها، اتوبوس‌ها و کامیون‌ها قرار داشتند.
این کودکان در 5 سالگی، تحت آزمون بهره هوشی قرار گرفتند. آنهایی که پیش از تولد در معرض بیشترین آلودگی قرار داشتند، به طور متوسط چهار تا پنج نمره بهره هوشی کمتری از کودکانی داشتند که در معرض کمترین آلودگی قرار داشتند.
فریدریکا پررا، سرپرست این پژوهش و رئیس مرکز بهداشت زیست‌محیطی کودکان گفت این تفاوت به اندازه کافی بزرگ هست که بتواند بر کارکرد کودکان در مدرسه اثر بگذارد.
دکتر مایکل مسال، متخصص اطفال در دانشگاه شیکاگو که در این پژوهش شرکت نداشته است، گفت این بررسی به معنای آن نیست که کودکانی که در شهرهای پرازدحام زندگی می‌کنند"نخواهد توانست که بخوانند و بنویسند و هجی کنند."
اما او می‌گوید: "نتایج این پژوهش به آن معناست که شما لازم نیست که کنار یک کارخانه پر از دود زندگی کنید، تا با خطرات بهداشتی ناشی از آلودگی قرار بگیرید، و ممکن است خطرات ناشی از آلودگی معمول هوای شهر بیشتر از آنچه باشد که قبلا تصور می‌شد."
